Welkom bij voetbalvereniging Passart.
V.V. Passart is een voetbalvereniging die is opgericht op 15 augustus 1937 te Hoensbroek. Passart kwam uit in de toenmalige bond de Rooms Katholieke Limburgsche Voetbalbond (RKLVB). De wedstrijden werden op een weiland van boer Cruisen op de hoek Akerstraat-Demstraat. De spelers moesten zich destijds omkleden in het tegenoverliggende café Toon.
Direct na de oorlog (1944) verhuisde VV-Passart naar een weiland van boer Brands aan de Passartweg. Drie jaar lang werd op deze locatie gespeeld, waarna de vereniging weer terug ging naar het weiland van boer Cruisen. Nu moesten de spelers zich omkleden bij vrienden of kennissen en werd er gezamelijk gewassen in de "Buut". Ondertussen ontstond er een relatie met Het Volkshuis, gelegen aan de Dennestraat in de “Oude Passart”, aangezien Het Volkshuis vaker als kleedlokaal functioneerde.
In 1952 kreeg Passart een nieuw speelveld toegewezen aan de Eikenweg te Hoensbroek. Hier speelde Passart samen met de toenmalige vereniging Demraven. Als gevolg van woningbouw werd de reeds geaccepteerde club V.V. Passart min of meer gedwongen om te verhuizen naar een terrein naast de bruinkoolgroeve Carisborg achter het voormalige Treebeek Sport terrein. Op het veld groeide geen gras, het terrein was een zandvlakte en het Volkshuis diende weer als kleedlokaal. Ondanks alle verhuizingen behaalde V.V. Passart goede
resultaten tegen gerenommeerde clubs en nam de vereniging een belangrijke plaats in de wijk Passart in.
In 1961 kon de vereniging weer verkassen naar een weiland van boer Brands. Voor aanvang van de wedstrijden en trainingen moest de wei van tevoren worden schoon geveegd. In deze tijd werd er ook een trainer aangetrokken en waren er trainingsavonden terwijl ook aandacht werd besteed aan de jeugd van de wijk Passart.
In 1964 kreeg V.V. Passart voor het eerst een plaats toegewezen van de gemeente Heerlen. De nieuwe accommodatie was gelegen achter het tuindorp. Voor het eerst werden, weliswaar houten, kleedlokalen gebouwd die voorzien werden van warm water. Noodgedwongen moest Passart na 4 jaar weer verhuizen naar het welbekende Emmastadion om in 1970 weer terug te kunnen keren naar een geheel nieuwe accommodatie achter het Tuindorp.
In 1974 werd de accommodatie vernieuwd met een stenen gebouw (kantine en kleedlokalen). Passart kreeg langzaam aanzien bij andere clubs, eigen leden en supporters. In die tijd meldde zich veel jeugd aan. De oprichting van de jeugdafdeling was dan ook een feit. Daarnaast werd een damesafdeling (twee teams) opgericht die in 1994 als gevolg van een tekort aan belangstelling werd opgeheven. Vanaf de jaren 70 bivakkeerde het eerste elftal vaker tussen de 1e en 2e klasse van de toenmalige onderafdeling.
In 1985 werd het laatst in de 2e klasse gespeeld. Na het kampioenschap van 1984-1985 promoveerde Passart naar de 1e klasse onderafdeling.
In 1986 verhuisde V.V. Passart voor de elfde keer en wel naar het alom bekende Emmastadion. De vereniging kreeg toen eindelijk de beschikking over een wedstrijdveld en een trainingsveld. De vereninging bloeide op, de jeugdafdeling groeide en de kwaliteit van de spelers verbeterde zichtbaar doordat eindelijk een geheel jaar op een fatsoenlijke accommodatie kon worden getraind.
De gloriejaren van Passart braken aan. Na een aantal seizoenen goed in de 1e klasse te hebben meegedraaid werd in het seizoen 1989/1990 de beslissingswedstrijd om het kampioenschap tegen Nieuw Einde met 0-1 verloren. Het seizoen erop (90/91) werd het kampioenschap behaald en promoveerde V.V. Passart voor het eerst in het bestaan naar de 4e klasse van de K.N.V.B. In het daaropvolgende jaar werd de beslissingswedstrijd in de nacompetitie tegen Helios in winst omgezet en promoveerde het eerste elftal naar de 3e klasse. Er werd slechts één jaar gespeeld in de 3e klasse. Na de promotie vond een heuse volksverhuizing van spelers naar hogere klassen plaats. Degradatie kon niet worden voorkomen.
In 1999 promoveerde Passart weer naar de 3e klasse om vervolgens weer rechtstreeks naar de 4e klasse te degraderen. Wederom vertrokken er een aantal spelers, waardoor ook de degradatie naar de 5e klasse een feit was.
In het seizoen 2005/2006 stond de vereniging weer eens in de nacompetitie en promoveerde Passart op doelsaldo naar de 4e klasse. Ondanks een aantal nieuwe spelers en een hoopvolle voorbereiding kon niet worden voorkomen dat Passart na een jaar weer degradeerde naar de 5e klasse.
In 2006 werd de basis gelegd voor weer een verhuizing, de twaalfde en hopelijk echt de laatste. Op een oefenveld van E.H.C. verscheen een compleet nieuwe accommodatie inclusief een kunstgrasveld. Jammer genoeg moeten we nog voordat de eerste steen is gelegd afscheid nemen van ons erelid en oud-voorzitter John van Haren. De vereniging kon zich op de nieuwe locatie verder gaan ontwikkelen. Met een mix van nieuwe en oude spelers behaalde V.V. Passart onder leiding van coach Frits Nöllgen het kampioenschap in een zinderende beslissingswedstrijd tegen Weltania op het Heerlen-Sport terrein. Het werd feest, feest en nog eens feest want het seizoen 2007/2008 kende een specifiek karakter. Het 70-jarig bestaan van de club, het betrekken van de nieuwe accommodatie en ook nog het kampioenschap en de daaraan verbonden promotie naar de 4e klasse.
Jammer genoeg moesten we in mei 2008 afscheid nemen van André Brands, ons enige in leven zijnde erelid. André Brands heeft alle mogelijke functies binnen de vereniging bekleed. Van elftalleider tot kantinebeheerder, van bestuurslid tot voorzitter, te veel om op te noemen. In de voetbalwereld luidde zijn bijnaam niet voor niets “Mister Passart”. Mede door de gedrevenheid van onze ereleden John van Haren en André Brands is V.V. Passart anno 2008 een gerespecteerde club geworden. In 2008 is de competitie van start gegaan met 3 seniorenelftallen en een veteranenelftal.
In seizoen 2008/2009 en 2009/2010 heeft het 1ste elftal twee moeilijke jaren gehad, waar men zich in beide jaren ternauwernood gehandhaafd heeft.
In het seizoen 2020/2021 gaat onze vereniging van start met 4 senioren teams, twee veteranen teams, een dames team en 4 jeugd teams.
